Twee stemmen. Eén liefde.Met Eddy (papa) en Dylan (broer) van Michael Er zijn woorden die blijven nazinderen.Zinnen die geen opsmuk nodig hebben, omdat ze recht uit het hart komen.Stemmen die je iets laten voelen wat geen enkel beeld kan tonen. Op 11 juni veranderde alles. Een gewone dag werd plots het begin van een nachtmerrie.Michael werd het slachtoffer van een zwaar motorongeval.In een fractie van een seconde viel het leven stil.Hij liep ernstig hersenletsel op en belandde voor geruime tijd in coma. Sindsdien leeft hij tussen werelden.Niet weg, maar ook nog niet echt terug.Elke dag is sindsdien een oefening in hoop, in geduld, in vasthouden aan wat was —en geloven in wat misschien weer zal zijn. Wat doet zo'n dag met een gezin?Wat volgt er wanneer alles plots breekt, maar de liefde blijft? In deze tweede aflevering van onze podcast Tijgerhart laten we jullie luisteren naar die stemmen:Eddy, de papa van Michael.Dylan, zijn broer. Geen script. Geen plan.Wel liefde, rauw verdriet, en hoop die zich een weg baant door de pijn. ❤️ Wat deze aflevering zo bijzonder maakt Michael is er nog — in elke kleine reactie, in elk nieuw stapje in revalidatie.Hij vecht. Hij groeit.Maar wie naast hem staat, groeit mee.En dat voel je in elke zin die Eddy en Dylan uitspreken.Voor Eddy is Michael zijn zoon.Voor Dylan: zijn broer. Zijn maat. Zijn spiegel.In deze podcastaflevering nemen ze je mee in hun beleving.Niet als mensen die weten wat ze moeten zeggen,maar als mensen die voelen wat gedeeld moet worden. Deze aflevering is dan ook geen reconstructie van wat er gebeurde.Het is een intiem inkijkje in wat het met je doetals je zoon plots stilvalt —en jij moet blijven staan. Eddy spreekt als een vader met een onwankelbare liefde, maar nooit stopt met hopen, geloven, liefhebben.Teder, helder, realistisch — maar vol vuur.Dylan spreekt als broer die houvast zoekt - en het vindt in herinneringen, in trouw, in blijven.Soms met stiltes. Soms met tranen tussen de zinnen.Maar altijd met een diepe verbondenheid. 🔊 Beluister. Voel. Laat toe. Wat Eddy en Dylan delen is geen klaagzang.Het is geen aanklacht.Het is een uitnodiging. Om te luisteren naar wat vaak onzichtbaar blijft.Om te begrijpen hoe het leven verdergaat in stilte.Om even mee te stappen in hun parcours van hoop, verdriet en vasthouden. We vragen je dan ook om niet zomaar te luisteren.We vragen je om mee stil te worden.Om plaats te maken. In je hoofd. In je hart. Want wat Eddy en Dylan vertellen,gaat over méér dan Michael alleen.Het gaat over vaders en zonen. Broers en broeders.Over vasthouden en loslaten. Over rouw én over liefde. 👉 🎧 Beluister aflevering 2 hier: 🐯 Deel dit verhaal, want het is ook het jouwe Bij Team Tijger geloven we dat verhalen mensen verbinden.Dat je via een stem dichter bij iemand kunt komen dan via duizend woorden op papier.Daarom delen we deze aflevering.Omdat Eddy en Dylan spreken voor zovelen.En omdat hun zachtheid ook jouw kracht kan worden. 💛 Laat hun stemmen binnenkomen.💛 Deel ze met wie het nodig heeft.💛 En voel dat we met velen zijn. Met liefde,Team Tijger #Tijgerhart #TeamTijger #TotHijTerugIs #LuisterMee #StemmenVanVerbinding

Brugge, 31 juli 2025

Bij Team Tijger zitten we zelden stil — en dat is deze keer letterlijk én figuurlijk waar. Want naast alle acties, podcasts, benefietavonden en warme initiatieven, hebben we ook iets nieuws in de steigers staan: de officiële Team Tijger T-shirts! 🧡

Er zijn mensen die geen microfoon nodig hebben om gehoord te worden.Die je voelt nog voor ze spreken.Omdat ze dragen wat bijna niet te dragen is — met een kracht die zacht is. En een zachtheid die sterker is dan staal.

Elf dagen.Zolang is het geleden dat we op “start” drukten.Niet op een gewone campagne. Niet op een teller.Maar op iets dat groter is dan cijfers.

De dag waarop alles veranderde.Het leven zoals we het kenden, werd stilgezet.Michael — onze broer, partner, kameraad, papa — viel in stilte.En sindsdien is het stil gebleven. Tenminste, aan zijn kant.

Zeven dagen geleden drukten we op “start”.Met niets meer dan hoop in onze borstkas en liefde in ons hart.En kijk… vandaag staan we op bijna 75%.

Er bestaan plekken waar geen woorden nodig zijn om verbonden te zijn.Waar duizenden mensen samenkomen rond één gedeelde droom.Waar muziek geen geluid is, maar een gemeenschappelijke ademhaling.

Aan de dok wordt weinig gezegd, maar veel gevoeld.Je weet wie je kunt vertrouwen nog voor je elkaars naam kent.Je leert daar snel: woorden zijn goedkoop — daden zeggen alles.

Het is vandaag 33 dagen geleden dat alles stilviel.Sinds Michael, onze vriend, partner, papa, pluspapa, collega — onze tijger — in coma ligt.Sinds 11 juni 2025 om 19u43, het moment dat voor altijd in ons geheugen gegrift staat.